സുഭാഷിതങ്ങൾ

കവിത പറഞ്ഞു, നിൻ്റെ പരുക്കൻ വിരലുകളാലെന്നെ തലോടാതെ, എനിയ്ക്കു നോവുന്നു. നീയൊന്നമർത്തി പുണർന്നതിനാൽ നുറുങ്ങിപ്പോയെൻ്റെ അക്ഷര-വടിവ്.. എപ്പോഴും നിൻ്റെ തൊണ്ടമുഴയിൽ തട്ടി തടഞ്ഞിഴഞ്ഞ് എനിക്കുള്ള ലാളനകൾ.. നീ കണ്ണു നനയ്ക്കുമ്പോൾ മഷിപടർന്നു വിരൂപമായ എൻ്റെ കൊഞ്ചലുകൾ.. നിൻ്റെ നെഞ്ചിൻ്റെ പെരുമ്പറ കൊട്ടിനാൽ എൻ്റെ സ്വരങ്ങൾക്ക് ആസുര-താളമകമ്പടി.. സദാ വീണ് മുടന്തി, ചുവടുറയ്ക്കാത്ത നിൻ്റെ എഴുത്തുകൾ.. ഇനിയെങ്കിലുമീ തൂലികത്തുമ്പിനാൽ ഇടക്കിടെ വന്ന് കുത്തി- നോവിക്കാതിരിയ്ക്കൂ.